Acórdame o encontro co editor en Barcelona. Escribírame un día, que quería falarme dun proxecto e eu, sempre a mergullar entre palabras alleas, non atopaba tempo para achegarme a Pontevedra. LÍBER era o punto de xuntanza posible máis próximo. As cafetarías dos pazos de feiras e congresos son lugares despersonalizados onde se levan a cabo transaccións de miles de millóns de euros e tamén de céntimos dunha cultura pequena que corre polo planeta adiante. Outro día falo do planeta, do noso. O café, ende ben, era bo e o editor púxome ao tanto dos preámbulos de cuatro lunas, un selo en avanzado estado de xestación. Xusto antes de nos despedirmos preguntoume se sabía dalgunha obra que puidese encaixar nel. Levara de lectura para a viaxe o que me parecía, ata o momento, unha grande e exquisita novela breve, do melloriño que lera en galego contemporáneo, de modo que a resposta veu de seu. Prometín rematala e dar, daquela, unha opinión fundada. Cando regresei á casa despois de que se dignasen a deixarme embarcar no derradeiro avión que decidín coller na vida, polo menos dentro da península esta, e tras terminar a lectura, envieille fotos das primeiras páxinas do libro a modo de engado e unhas poucas frases de meu, dabondo para animalo a meterlle o dente. Uns días despois exercín de alcaiota entre Xosé Ballesteros e Brais Lamela. Ponte tendida, esquecín o asunto, pois supuxen que o autor de Ninguén queda, como tantos outros escritores galegos, preferiría traducirse ao castelán. Non foi así. Lamela cedeume esa honra e dígovos que non hai outro autor (vivo nin morto) dos que levo traducido co que traballase máis a gusto. Deixo constancia aquí, na miña casa, en voz alta.
Por iso, cando o 28 de abril souben que lle concederon o Premio Nacional da Crítica de Narrativa en Lingua Galega, sentín o mesmo subidón que se mo desen a min, a alegría compartida dunha aposta segura. Nese momento a tradución xa estaba no prelo e, previa presentación de cuatro lunas na Residencia de Estudiantes madrileña, co piano de Lorca ―poeta andaluz, pero tamén galego e neoiorquino, cantor mundial dos bos e xenerosos― ao fondo, sairía á luz coa festa das Letras nosas, o 17 de maio.
